Voor altijd in ons hart

Ik denk dat  “opgeven is geen optie”waarschijnlijk de meest uitgesproken zin is geweest die bij ons binnen de stichting StaVoord6 is uitgesproken. Jan voegde daar altijd nog de regel aan toe dat onmogelijk niet in zijn woordenboek stond.

Ik zie in 2011 Jan nog aan de keukentafel schetsen. Hij was recentelijk zijn zoon Patrick verloren en Jan had de innerlijke drang om iets terug te doen voor de betrokkenheid van Sint-Annaland en Oud-Vossemeer bij het overlijden.  Wij werden met een aantal mensen door hem aangezet om iets met Alpe D’Huzes te gaan doen. Wij het sportieve gedeelte en Jan het creatieve deel.

Jan had het idee om een toneelvoorstelling te maken met als titel: “Inspire2live”. De opbrengst van deze voorstellingen kwamen in zijn geheel ten goede aan de Alpe d’Huzes. Deze organisatie schonk op hun beurt de opbrengst weer aan het KWF.  Jan bedacht echter niet een gewoon toneelstuk maar het moest een stuk zijn dat zowel in Sint-Annaland als in Oud-Vossemeer werd gespeeld. Op zich nog niet bijzonder maar hij zei: wel op 1 avond luitjes! En aldus geschiedde. Een zelfde stuk op 2 locaties met veel muzikanten en acteurs die in busjes heen en weer werden gebracht. Het lukte en was een succes want alles was uitverkocht en er kwam geld in de lade tbv KWF.

Jan was ook de bedenker van de naam van onze stichting. Een mix van de namen van Sint-Annaland en Oud-Vossemeer en dan moest er van hem een 6 in. “Dat gebruiken ze ook op twitter zo met alles van Alpe Dhuzes” zei hij.  Wij vonden StaVoord6 in eerste instantie niet zo lekker klinken maar ach.. het is toch maar voor 1 keer en als Jan het zegt dan zal het wel in orde zijn. Het was het begin van een reeks aan mooie herinneringen.

We gingen de eerste keer naar de Alpe zonder Jan maar hielden hem op de hoogte van het reilen en zeilen. Bij terugkomst waren we ervan overtuigd. We gingen nog een keer.  Het jaar erop ging Jan met ons mee.  Hij fietste de berg op als eerbetoon aan Patrick.

 

In al die jaren hebben we, samen met Jan, 3 keer het inmiddels beroemde Glazen Ei georganiseerd. Tijdens de eerste keer in Oud-Vossemeer was het echt wel een heel primitief onderkomen voor de dj’s.  100 uur radio maken en niet eten. Dat was het idee.

Tijdens een van de verkennende gesprekken met omroep Tholen vroegen ze wie er ervaring had met radio maken? Het bleef stil aan tafel. Niemand dus…maar gelukkig was er ‘onze’ Jan.  Hij overtuigde de mensen bij de omroep ervan dat het wel goed kwam. En eerlijk is eerlijk,  zonder jan was dit tijdens de eerste editie ook echt niet gelukt. Mooi detail is dat de omroep hem na het glazen Ei heeft gevraagd om een radioprogramma te komen presenteren.

Kon Jan dan echt alles? Nee hoor…..1 van die dingen wat hij echt niet zo goed kon was het maken van de fruit- en of groentenshakes. Jan liet namelijk met zijn zelf verzonnen brouwsels de collega dj’s talloze malen kokhalzen.

Naast de marathon radio-uitzendingen was er ook nog het grote theaterspektakel het geheim 2.0.  Met veel bloed, zweet en tranen heeft Jan ook dit stuk succesvol geregisseerd en hij had altijd maar 1 ding voor ogen: Zoveel mogelijk geld ophalen voor het goede doel.

Afgelopen jaar ging een lang gekoesterde wens in vervulling. Een intiem toneelstuk met door hem geselecteerde speelsters. Hij schreef het toneelstuk “nu ik nog leef” niet wetende dat hij tijdens de repetities van dit stuk zelf de diagnose kreeg die hem nu uiteindelijk fataal is geworden. Het werd een prachtige weergave van hoe een terminaal zieke vrouw nog 1 keer met haar vriendinnen kon genieten van een vakantie in het StaVoord6huis.

Jan heeft ondanks de kuren en pijntjes destijds de repetities tot het laatst toe bijgewoond. Dat geeft nogmaals aan wat voor een positief mens Jan was. Dit alles was niet gelukt zonder zijn steun en toeverlaat Winni. De ritjes Zevenbergen – Eiland Tholen en terug zijn er ontelbaar veel geweest.

Lieve Winni, Michael en Chantal, StaVoord6 en Jan Koning zijn en blijven onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wij zullen Jan dan ook een blijvende plek geven in ons te bouwen huis in de vorm van een signatuur.

Wij weten zeker dat Jan straks vanaf boven trots op ons neer zal kijken als we de deur van het huis openen.

 

Jan bedankt voor alle mooie herinneringen.

We gaan je missen man

21 oktober 2018 kreeg onze stichting het droevig bericht dat Peter den Ouden plotseling was overleden. Een vuistslag in ons gezicht. Peter is vanaf de oprichting teamlid en gezamenlijk hebben we met hem de Alpenreus beklommen. Bij alle activiteiten konden we een beroep op hem doen. Wij verliezen in hem een bijzonder gewaardeerd teamlid maar bovenal verliest eenieder in zijn omgeving een mooi mens.

Lieve Peet, we gaan je missen man!

 

 

“Always look on the bright side of life”

De hierboven genoemde titel is inmiddels onlosmakelijk verbonden met “onze Fredy”. Op woensdag 6 juni 2012 beklommen wij met 3 teams de reusachtige Alpe d’Huez. Dit deden wij in de strijd tegen kanker. John Vroegop is een van onze teamleden en bovenop de Alpe d’Huez stonden al onze partners te wachten. Onder hen was Fredy Besters. Het moet voor haar een speciaal moment zijn geweest, want op die dag was ze zelf nog herstellende van een van de behandelingen.
Wat een prachtmens! Zo vol energie en strijdlust. Velen namen aan haar vechtlust om te winnen van deze ziekte een voorbeeld om de alpenreus te bedwingen. 2 jaar later, uitgerekend op de dag van Alpe d’HuZes 2014 verliest ze de strijd. Op 5 juni 2014 overleed Fredy Besters aan de gevolgen van de ziekte kanker.
Fredy was een dame vol onverwachte en niet te voorspellen acties. Ze was een fervent supporter van onze stichting. Zo stapte ze zelf, ondanks haar zware behandelingen en kuren, tijdens de jaarlijkse spinningmarathon vaak zelf op de fiets en wilde graag met haar verhaal onze stichting steunen en promoten.
Op de laatste dag hier op aarde verraste ze ons allemaal nogmaals door op haar afscheid geen bloemen te willen maar graag een donatie ten behoeve van ons StaVoord6huis. We zijn haar en niet te vergeten John hier erg dankbaar voor.

“ Lieve Fredy, bedankt voor alles wat je voor ons hebt gedaan. Je zit voor altijd in ons hart en we zullen je nooit vergeten”.

1974 – 2014